In De Telegraaf van vandaag (11 januari 2010) zegt media-deskundige en ex-topman van Endemol, Paul Römer, geen verklaring te hebben voor het succes van het KRO-programma “Boer zoekt vrouw”. Het programma is met 4,5 miljoen kijkers de absolute topper van de totale Nederlandse televisie. In mijn visie is het succes van dit programma een statement tegen de verloedering en afzeiktelevisie en een weerspiegeling van de nieuwe tijd. We willen samen op de bank iets positiefs beleven en als het kan er ook nog wat van opsteken. Aan die behoefte voldoet “Boer zoekt vrouw” in alle opzichten. Het programma zit goed in elkaar en wordt met liefde gemaakt. Geen trucs, authentiek: you get what you see. Yvonne Jaspers is de verpersoonlijking van dat gevoel. Niet een opgedirkte televisiepersoonlijkheid, die een spel speelt. Yvonne is zoals ze zich voordoet: echt,betrouwbaar en aanraakbaar. De ideale collega, de gedroomde schoondochter. Een oase van echtheid in een wereld van bordkarton.
Het gevoel dat je wilt delen
Het programma zit als format goed in elkaar, geeft subtiel informatie over persoonlijke verhoudingen, hoe je je gedraagt in het onderlinge verkeer, hoe de liefde zich wel of niet ontwikkelt, hoe het leven op de boerderij eraan toegaat. In de laatste aflevering kreeg ik argumenten voor- en tegen de bioindustrie aangereikt. Kortom: “Boer zoekt vrouw” gaat over het leven zelf. Het programma wordt gemaakt vanuit een sterke visie en is een perfecte weerspiegeling van “het gevoel dat je wilt delen”-imago van de KRO. Toen het programma indertijd werd opgenomen in het portfolio van de KRO was het ook als zodanig bedoeld. Ik herinner met de sterke positie die hoofd amusement Stephan Warnik bij de ontwikkeling van dit programma innam: we willen geen karikaturen, we willen echte mensen die met respect worden behandeld. Sterker dan zo kan het onderscheid met een (groot deel) van de commerciële concurrentie niet zijn.
Beter uitleggen waarom dit een publiek programma is
“Boer zoekt vrouw” past perfect in de behoefte naar een samenleving met meer gemeenschapszin, verdraagzaamheid en staat dus scherp tegenover de Oh Cherso-hype. Het is dan ook vreemd, dat “Boer zoekt vrouw” in de onlangs via deze site gehouden peiling over de “publieke waarden” van programma’s van de publieke omroep nogal laag scoort. Het betekent dat de 200 deelnemers aan de peiling “Boer zoekt vrouw” niet zien als een typisch publiek programma, terwijl het dat in mijn visie vanwege de hierboven benoemde kenmerken en intenties wèl is. De lage score op de lijst laat zien, dat de publieke omroep last heeft van achterstallig onderhoud. Veel beter zou uitgelegd moeten worden wat de doelen zijn van de publieke omroep. Dan zou duidelijk zijn, dat dit programma daarvan een uitstekende vertaling is en het succes meer dan verdiend is.
Commenti