De inspiratie voor een weblog wordt je soms als cadeautje zo in de schoot geworpen. Ook deze zondagochtend. Aan het tafeltje tegenover me in het geliefde stamcafé in Baarn zitten 3 mannen. De ene is kaal, hij heeft een camel kleurige trui aan, beschouwende, enigszins zorgelijke blik. Tegenover hem een jongeman met zwart sluik haar. Ik kan hem alleen op zijn rug zien. Hij is overwegend zwijgend aanwezig. Aan het hoofd van de tafel een viriele vijftiger, grijs golvend haar, handsome boy, met luide stem en stevig ego pregnant aanwezig. ‘Iemand die gewend is dat mensen naar hem luisteren’, zegt echtgenote, die op dit soort dingen een betere kijk heeft dan ik. Zijn stem draagt tot aan Paleis Soestdijk. Ik vang zonder moeite flarden op van het gesprek en kan het niet nalaten een paar quotes te noteren.
Happy met de cloud
‘Hoeveel smartcontracten hebben we nu?’, vraagt de vijftiger. De security achter blockchain is volgens zijn analyse fabelachtig. ‘Ik ben nu bezig met software om de data te managen. Straks is alles met alles verbonden’. Hij is niet dol op 5G geeft hij toe en beklaagt zich over het ontbreken van een helicopterview. ‘Onze bitcoins staan nu op minor cost’, zegt hij of woorden van gelijke strekking. Verder gaat het over gezamenlijk rendement genereren en mindsharen, ‘Het is een soort open source’, vang ik op en de cloud blijkt een belangrijke rol te spelen. Dit is de gecondenseerde samenvatting van een college dat minstens een uur duurt.
Absurd gesprek
Het is een absurd gesprek over een wereld die zich afspeelt buiten het zonnestelsel. Ik moet aan televisiemaker en ex-collega André van der Toorn denken. Nu presentator van Wegmisbruikers. Ooit maakte ik samen met hem voor de KRO de Asoshow. André kon zich als geen ander mengen in dit soort gesprekken.
‘Wat zou André in dit geval doen?’.
Hij zou bij het tafeltje aan de overkant aanschuiven en met een bloedserieus gezicht zeggen: ‘wat ik nou met mijn bitcoins heb meegemaakt! Ik gooide ze via de dualprocessor in de factorraid en in no time acceleerde de waarde op basis van een geautomatiseerde multiple-rate tot een fabelachtige decline, die zich uiteindelijk in no time transformeerde tot een geweldige boost die dankzij mijn nieuwe datamanagementsoftwarepakket explosief kon developpen tot een major succes met de beste performance van deze decade’. Het gezelschap zou hem in stille bewondering hebben aangehoord, onder de indruk van zijn kennis over de werking van de blockchain.
Mijn werkelijkheid
Hoe anders ziet mijn werkelijkheid eruit. Bij het laatste bezoek van echtgenote aan een specialist wegens ernstige rugklachten liep het consult in het honderd, omdat de röntgenfoto de arts door een fout niet had bereikt. Blijven hangen tussen huisarts en kliniek. Geen probleem toch?, veronderstelde echtgenote. In deze tijd van blockhain en ‘alles is met alles’ verbonden moet het via een softwaremanagementpakket een fluitje van een cent zijn om de in cloud zwevende foto met een druk op de knop op de goede plek te krijgen? Het kon niet, zei de arts. ‘Waarom niet?’, wilde echtgenote weten. ‘Privacy’, zei de arts veelbetekenend. En zo moest de diagnose door een menselijke fout een pijnlijke twee weken worden uitgesteld. Blockchain en cloud ten spijt.
Wat ik bedoel te zeggen is dit: technisch kan natuurlijk alles. Maar de mens blijft de zwakke schakel. De factor ‘mens’ kwam in de gesprekken aan de overkant van mijn tafel geen moment voor. En ik bedacht dat je data wel tot het oneindige kunt storen, maar als de mens die zege brengende bits en bytes niet weet te hanteren, ja dan hebben we er niet zoveel aan.
Wending
Het gesprek aan de overkant neemt plots een wending. De bedachtzame man zegt tegen de zelfbewuste vijftiger; ‘Je bent helemaal opgesloten in jouw materie’. Er valt een veelbetekenende stilte, waarna het gesprek vervolgens gaat over goede wijn en het verbouwen van huizen. Godzijdank: ik ben weer connected.
TON VERLIND
Comments