Op Facebook loopt een discussie over Pownews en de wenselijkheid om “censuur” toe te passen op de activiteiten van deze jongste loot aan de journalistieke stam. Powned zou zich “onjournalistiek” gedragen en haalt zich om die reden terecht de toorn van Annemarie Jorritsma op de hals, zo luidt het commentaar. Wie zich “onjournalistiek” gedraagt komt terecht aan de kant te staan. Met die redenering ben ik het niet eens, hoewel er natuurlijk best kritiek mogelijk is op Pownews. Zeker politici zouden zich niet al te snel een oordeel moeten aanmatigen over wat wel of niet journalistiek acceptabel is.
Pas over een paar jaar weten we of Powned een nieuwe norm zette
Zoals altijd loopt het in de opiniering mis als er gegeneraliseerd wordt. Pownews heeft zijn zwakke momenten, bijvoorbeeld als Rutger Castricum grenzen overschrijdt omwille van het overschrijden van grenzen. Dat is puberaal gedrag en hoort niet thuis in de journalistiek. Maar Rutger is allang niet meer alleen beeldbepalend voor Pownews en zo links en rechts ontstaan er echte pogingen tot journalistiek, waarin Pownews zich vasthoudender en fanatieker toont dan de gevestigde media. Op de beste momenten brengt Powned door zijn onorthodoxe gedrag de boel ook in beweging, daar waar die al te lang is vastgeroest. Powned liet zien dat Ella Vogelaar niet geschikt was voor het ministersambt, was een luis in de pels van de PVV en laat regelmatig (op zijn zachtst gezegd) zien dat politie en justitie de tijdgeest niet helemaal goed begrijpen en laks reageren daar waar ferm optreden verreist is. Het is een adekwaat wapen tegen de Haagse coterie, het onderonsje van belangen waarin veel verborgen blijft. Powned beet zich (terecht) vast in de bende van Eindhoven, zette stevige druk op politie en justitie om adekwaat te reageren en brengt een nieuw middel in de strijd tegen asociale elementen die de samenleving onleefbaar maken: maak ze tot bekende Nederlanders waardoor de ruimte om in herhaling te vervallen tot een minimum wordt beperkt. Ik ben een voorstander van het beschermen van de privacy, maar het recht op privacy houdt op daar waar aan de samenleving opzettelijk grote schade wordt toegebracht.
Powned vervult dus wel degelijk een goede, vernieuwende, journalistieke functie met maatschappelijke betekenis. Hoe groot die maatschappelijke betekenis precies is, zullen we pas over een paar jaar weten. Daar waar geexperimenteerd wordt, ontploffen soms explosieve mengseltjes in het gezicht. Op dat punt valt Powned te bekritiseren en zou Dominique Weesie wat sterker moeten sturen. Met hun Geen Stijl-trucjes draagt de omroep tegelijk ook bij aan de verloedering, waar de club tegelijkertijd zo tegen te keer gaat. Ze hebben daar een hekel aan moraliseren, maar het zijn zelf natuurlijk de grootste dominees die er rond lopen. Maar om nu al vast te stellen dat er op Powned terecht censuur (nb!) wordt toegepast, getuigt van angst.
Comments