In Trouw van dit weekend zegt sportverslaggever Mart Smeets tegen Trouw-interviewer Antal Crielaard, niet goed te begrijpen waarom de deconfiture van Lance Armstrong en de professionele wielersport ook negatief afstraalt op zijn imago. “Misschien wegens gebrek aan kritische houding?”, oppert de Trouw-verslaggever. Maar Mart wast zijn handen in onschuld. Ik heb hem verschillende keren gevraagd of hij zich schuldig maakte aan doping, zegt Smeets. Maar steeds was het antwoord “no”. Wat moet je dan? Al vlogen de bloedinfusen hem rond de oren: de sportpresentator heeft er niets van gemerkt.
Teveel bevriend?
“Misschien teveel met Lance bevriend?”, vraagt de verslaggever. Wat is vriendschap?, repliceert Smeets. Vriendschap is dat je elkaars telefoonnummers hebt en emailadres, maar daarvan was geen sprake. Weliswaar was Mart de enige aan wie Lance interviews toestond en werd ie soms bij hem thuis ontvangen. Tot argwaan leidde het niet. Zat je als verslaggever niet te dicht op je onderwerp en had je meer afstand moeten houden?, suggereert de Trouw-verslaggever. Mart heeft er niet bij stilgestaan, zegt hij. Als bewonderaar van Lance droeg hij in beeld het gele bandje van zijn organisatie tegen kanker. De lotsverbondenheid ontnam hem een helder zicht op de waarheid. Het gele bandje is inmiddels af. De ster immers is gevallen.
Hij ontkende, wat moet je dan?
Misschien is Mart te goeder trouw, of speelt hij handig de vermoorde onschuld. Als werkgever (hoeder van de onafhankelijke informatie) zou ik wel een paar kritische vragen stellen bij de manier waarop de nestor van de sportjournalistiek en misschien in zijn kielzog een hele generatie, de afgelopen jaren het werk heeft gedaan. Voor zoveel ervaring, duizenden uren televisie en vele boeken, klinkt het wel erg onnozel. Iets teveel als: “Pas nog aan Holleeder tijdens een glas wijn gevraagd of ie werkelijk betrokken is bij liquidaties, maar hij ontkende”. Ja, wat moet je dan? Daarmee wat mij betreft niets ten nadele van de mediakwaliteiten van de Godfather van het professionele wielerentertainment. Ik denk dat de boel weer in evenwicht is als we hem niet zien als journalist, maar als entertainer, quizmaster, lobbyist, misschien groupie of gewoon als onvoorwaardelijke vriend van de wielersport. Dan klopt het weer. Met journalistiek, kritische instelling, onafhankelijke houding, afstand naar….heeft het allemaal weinig te maken.
Raad zonder gezag en realiteitszin
Deze week nog een ander opmerkelijk journalistiek feit. De Raad voor de Journalistiek heeft Powned op de vingers getikt voor een reportage waarmee overtuigend corruptie in de sfeer van Buma/Stemra werd aangetoond. De omroep zond een telefoongesprek uit, waarin een bestuurder van deze organisatie aangaf in ruil voor geld bereid te zijn te bemiddelen in een kwestie waarmee veel geld gemoeid was. Uiteraard buiten de jurisdictie van Buma, anders loont het niet. De Raad voor de Journalistiek hekelde niet de inhoud van de Powned-reportage, maar wel de methode, waarmee die tot stand was gekomen, namelijk via een heimlijk opgenomen telefoongesprek. Powned had het telefoongesprek niet stiekem mogen opnemen. “Hoe moet het dan?”, vroeg een verslaggever van Powned aan een strak in het pak en de spanning staande voorzitter van de Raad, Victor Lebesque. “Even van te voren bellen met de mededeling dat we zometeen gaan bellen om corruptie aan te tonen?”. Er was in die vraag voor ironie meer ruimte, dan goed is voor het imago van de Raad voor de Journalistiek.
Liever Mart dan Rutger?
Met Powned vroeg ik me af onder welk steen de Raad van de Journalistiek de afgelopen jaren heeft gelegen. Meer aandacht voor ethiek in de journalistiek? Ok.Maar de samenleving wordt harder, corruptie en fraude slimmer. Met een bot mes kom je dan niet ver. Dit soort wantoestanden aantonen lukt alleen met een vlijmscherpe aanpak. In dit geval diende het doel de middelen. Door fatsoen te stellen boven resultaat zette de Raad voor de Journalistiek zich ook wat mij betreft definitief in het museum. Voor de Raad geldt kennelijk: liever Mart, dan Rutger. C.q. liever zwijgen dan aantonen met arbitraire middelen. Iets in mij zegt dat dit niet klopt.
Comments